2. ΒΑΛΠΑΡΑΪΣΟ, ΑΘΗΝΑ, ΠΡΑΓΑ, ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ.

Μιά πόλη μαγική. Με γαλάζιους τρούλους και μεγάλα κανάλια και δέντρα και οάσεις και ερήμους. Με μεγάλα καράβια που ξεφορτώνουν μετάξια και μπαχαρικά και ξυπόλητα παιδιά που παίζουν μπάλα. Φωνές και φασαρία. Ο Κριστομπάλ Λόπεζ πίνει ντακιουρί κάτω απ’τις φοινικιές. Ένα λυχνάρι μπορεί να αλλάξει την μοίρα του –που πάντα νικά- ή μήπως όχι; Εδώ είναι όλοι χαρούμενοι και ευτυχισμένοι. Ασφαλείς. Μόνο, μην κοιτάξεις κάτω απ’το κρεβάτι.

*

-Καπετάν Καλοτάξιδε γιά που τραβάτε με το μεγάλο σας πλοίο; Θάρθω και εγώ μαζί ή όχι; Θα μείνω γιά πάντα σε αυτή την πόλη; Έχεις ναύτες και καμαρώτους, μούτσους και λοστρόμους και ασυρματιστές- ένα πλήρωμα τρελών. Μα έχεις μιναρέδες από καπνό; Έχεις αρκουδάκια και ιπτάμενα χαλιά, μπάλες χριστουγένων και καραμέλες καρύδα; Έχεις ινδιάνους και καμπόηδες και χίλιες δυό ιστορίες; Έχεις έναν φίλο σαν και εμένα;

*

Έχει ένα ποτάμι στο μάγουλό της. Στις όχθες του, τραπέζια κάτω απ’τα δέντρα και άνθρωποι που πίνουν μπύρα. Γέφυρες ενώνουν τις δύο όχθες. Απ’αυτές περνούν αυτοκίνητα και τραίνα και τραμ και άνθρωποι. Με ένα από αυτά τα τραμ, ο κύριος Ζαν Κρίτελ Νόβακ πηγαίνει στη δουλειά του. Φοράει ένα καπέλο ναυτικό και ένα χιτώνιο του Νότου. Είναι γύρω στα εξήντα, έχει γενειάδα και καπνίζει πίπα. Ο κύριος Νόβακ και η Μπάντα της Γέφυρας του Καρόλου.

*

Έχει λιμάνι αυτή η πόλη. Ψαράδικα με μυτερά φουγάρα, εργάτες που ξεφορτώνουν εμπορεύματα. Όταν σκοτεινιάζει, ύποπτοι νέγροι και πορτορικάνοι χαζολογούν καπνίζοντας στα ντοκ. Μα, να, η παράσταση αρχίζει. Είναι ο βασιλιάς της πόλης τη νύχτα. Είναι γιός σκλάβων και έχει καρδιά από κολοκύθα. Είναι ντυμένος στα λευκά και κρατάει μιά μπακέτα μαέστρου. Καλωσήρθατε στο σόου. Καλωσορίσατε στην παράσταση. Στην πόλη που δεν κοιμάται ποτέ. Στο Kλαμπ του Bαμβακιού.