1. ΩΡΑΙΟ ΜΑΘΗΜΑ ΣΤΑ ΧΑΜΕΝΑ ΠΑΙΔΙΑ.

Ωραία παιδιά, κατάχαμα κυλάει,
το πιό ωραίο ρόδο απ’ το στεφάνι σας,
αδράξτε κάθε τι που προσπερνάει,
μα αν σε βιτρίνα εμπρός βρεθεί η χάρη σας
ή σε γκισέ,
φυλάξτε το τομάρι σας
[θυμάστε; Κόλε ντε Καγιέ τον λέγανε]
το Άσυλο εμπιστεύτηκε, ναι, σαν κι εσάς,
σημάδεψε ο Μπάτσος και τον ξέκανε.


Παιγχνίδι είναι η ζωή –μα όχι γιά ψιλά,
χάνεται η ψυχή και –ίσως- το σώμα,
αν χάσετε δεν έχει θέση εκεί ψηλά,
-ποιό μπαρ θα σε δεχτεί αν είσαι λυώμα;-
μα κι αν κερδίσετε θάναι μιά ακόμα
[γυναίκα που λαμπάδιασε σαν άχυρο]
γιά μιά μονάχα νύχτα –σας το λέω, μα,
γιά τόσα λίγα, κρίμα τέτοιο ενέχυρο.


Καθένας ας μ’ακούσει και συμπέρασμα
θα βγάλει πως,
απλές αλήθειες λέω,
χειμώνα, καλοκαίρι, είναι το κέρασμα καλόδεχτο
και το κορίτσι ωραίο
και λάμπει σαν το νόμισμα το νέο
[που ανεμομάζωμα είναι και σκορπίζεται]
μα εγώ σιγά το λέω –σαν να φταίω-
η ήρα απ’το στάρι δεν χωρίζεται.



Fransois Villion.

Μετάφραση: Γιώργος Κοροπούλης.