1. Το όνομα που χρησιμοποιεί ο συγγραφέας είναι εμφανώς πλαστό όπως ανέφερα και στον πρόλογο, άρα μπορούμε να συμπεράνουμε πως πρόκειται γιά ειρωνία.
2. Το διήγημα αρχίζει ακριβώς όπως ο Θερβάντες ξεκινάει τον δον Κιχώτη του.
3. Όλη η πρόταση είναι ειρωνική. Προφανώς ο συγγραφέας ειρωνεύεται την αυστηρή καθολική παράδοση της Ισπανίας βάζοντας τον γαίδαρο του Σάντσο να μιλάει σαν ευσεβής πιστός σε όλο το κείμενο.
4. Αναφορά στο όνομα του αλόγου του δον Κιχώτη, που η μετάφρασή του είναι «ο αρχηγός των τεμπέληδων». Η απόδοση του Ηλία Ματθαίου είναι «Οκνομπροστάρης».
5. Μόροι λέγονταν οι Άραβες της Ισπανίας και των απέναντι αφρικανικών ακτών.
6. Ο Μπαμπιέκα είναι το άλογο του πολέμαρχου Ροντρίκο Ντίαθ ντε Βιβάρ (1043-1099) ήρωα του έπους «το άσμα του μίο Θιδ» και ο συγγραφέας αναφέρεται στο ειρωνικό σονέτο «διάλογος ανάμεσα στον Μπαμπιέκα και τον Ροθινάντε», στην αρχή του «δον Κιχώτη».
7. Λόγια του ίδιου του Θερβάντες. Μιά κοινή διατύπωση της εποχής, αναφορά στην πρόσφατη – και συνεχιζόμενη – ανακάλυψη της Αμερικής (Σ’όλη τη γη, όση ανακαλύφτηκε ως τώρα).
8. Ήρωες ιπποτικών διηγημάτων της εποχής.
9. Θάνκας (ποδάρας) αντί Πάνθα (κοιλαράς). Το χρησιμοποιεί και ο Θερβάντες.
10. «ευγενικέ αναγνώστη». Θερβαντική προσφώνηση.
11. Οι περιηγητές της εποχής κουβαλούσαν μαζί τους μόνο τις πρώτες σελίδες των ευαγγελίων. Έτσι, ορκίζονταν «στα ευαγγέλια, εκεί που βρίσκονται ολόκληρα...»κλπ, κλπ.
12. Ο συγγραφέας ειρωνεύεται ξανά τον σκληρό καθολικισμό της Ισπανίας, βάζοντας το «ευσεβές» γαϊδούρι να λέει «υμών» (του δικού σας) αντί «ημών» (του δικού μας), τονίζοντας έτσι την «γαϊδουρινή» του φύση.
13. Όλη η πρόταση είναι εμφανώς ειρωνική, αφου ούτε το Τομπόσο είναι μεγάλη πολιτεία, ούτε το σπίτι της Δουλθινέας κάστρο.
14. Ειρωνία ξανά παρμένη απ’τον Θερβάντες. Πως «θα τρελαθεί απ’το κακό του» αφού είναι ήδη τρελός.
15. Πιθανή αναφορά στον ξυλοδαρμό του Ροθινάντε από χωριάτες, στο πρώτο μέρος του «δον Κιχώτη».
16. Έκφραση της εποχής (βολικός) γιά να μην ειπωθεί το όνομα του Θεού.
17. Ο Λόγος αναφέρεται με κεφαλαίο και στο πρωτότυπο.
18. Η μετάφραση της αραβικής λέξης «Γουαδαλκιβίρ» είναι «μεγάλο ποτάμι». Εδώ ο συγγραφέας το ονομάζει Ριο Γράνδε (Rio Grande) και όχι Γουαδαλκιβίρ.
19. Δικαστήριο του 15ου αιώνα που ιδρύθηκε απ’τους καθολικούς βασιλιάδες γιά την προστασία του αγροτικού πληθυσμού.
20. Μιλάει γιά την τριπλή άρνηση (προδοσία) του Ιησού από τον Πέτρο.
21. Ο συγγραφέας τελειώνει το κείμενο όπως ακριβώς τελειώνει τον πρόλογο του «δον Κιχώτη» ο Θερβάντες.
22. Σκουταροσύνης κατά το ιπποσύνης.
